Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη. Ο εαυτός αντιμετώπιζε ένα διέξοδο. Ήταν εξαντλημένος. Ένα πρόβλημα ρουφούσε τη ζωντάνια του.Τι να κάνει; "Ας πάω έναν περίπατο στην εξοχή" , σκέφτηκε. "Ίσως η επαφή με τη φύση να με αναζωογονήσει ". Ακολούθησε , με βήμα αργό, τον πρώτο δρόμο που είχε μπροστά του.Ένα δρόμο με πλούσια βλάστηση που τον οδήγησε σε μία πεδιάδα. Ένα στολίδι της φύσης! ΄Απλωσε το βλέμμα του θαυμάζοντας την ομορφιά της και ένιωσε ένα αίσθημα ελευθερίας. Εκείνο το αίσθημα σ

"Η μουσική που πηγάζει από μέσα σου είναι η πραγματική σου δύναμη δράσης." Η ανθρωπότητα ψάλλει μια ωδή ατυχίας, πόνου, αμφιβολίας και φόβου-σκέφτεται και αισθάνεται αρνητικά .Μόνο φαινομενικά ο άνθρωπος επιθυμεί για τον εαυτό του ,αφθονία , υγεία κι ευημερία. Αν θα μπορούσε να παρατηρήσει και να γνωρίσει τον εαυτό του εσωτερικά , θα άκουγε μία αδιάλειπτη απαγγελία μιας ωδής αρνητικότητας, σαν μία προσευχή του ολέθρου και της ερήμωσης φτιαγμένη από προκαταλήψεις, αρρωστημένε