του κλειδοκράτορα του Χρόνου, του αρχετυπικού πατέρα Κρόνου. Σε πρώτη ανάγνωση, συναισθηματικά φορτισμένη και δύσκολη. Ντροπαλή, και με αίσθημα ακαθόριστης ενοχής, εσωστρεφής και αδύναμη να εκφράσει τι νιώθει. Με ΄Αρη, Δία, Κρόνο, Ποσειδώνα και Πλούτωνα ήδη ανάδρομους , το παρελθόν δίνει ισχυρό και ηχηρό παρόν..!κουβαλάει και σωριάζει στα πόδια μας ανεπεξέργαστο υλικό, αναμνήσεις, απωθήσεις και γεγονότα, που μας θυμίζουν τα παλιά, και μας πιέζουν να κοιτάξουμε πίσω. Ένας π

Σήμερα θυμήσου εαυτέ μου εσένα Μη σε ξεχνάς καθώς θυμάσαι τους άλλους. Μη σε ξεχνάς στου κόσμου τη βοή. Αποζήτησε την ψυχή σου ,διώξε την ομίχλη του νου και της καρδιάς Δες στον καθρέφτη πως είσαι τούτη τη στιγμή. Σε ακούς ;σε βλέπεις; σε νιώθεις ; σε σκέφτεσαι; σε ψάχνεις ; σε βρίσκεις ; Σε ποιο μέρος του σώματος σε αναγνωρίζεις ,σε διώχνεις , σε απαξιώνεις , σε πονάς; Κι αν αφουγκραστείς την καρδιά σου τώρα τι λέει ; τι σου ψιθυρίζει ; τι σου ζητά ;τι θέλει , τι λαχταρά;