Ευαισθησία και Γενναιότητα

Η ευαισθησία δεν έχει να κάνει με τη νίκη ή την ήττα. Έχει να κάνει με το θάρρος να εμφανιστώ, όταν δεν ελέγχω το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα το να λέω "σ΄ αγαπώ" πρώτος/η.

Η ευαισθησία είναι ο πιο ακριβής τρόπος μέτρησης της τόλμης, της γενναιότητας. Η γενναιότητα μετριέται με το πόσο ευάλωτος/η προτίθεμαι να γίνω.

Η ευαισθησία είναι το σιρόπι των σκληρών συναισθημάτων. Ντροπή, φόβος, θλίψη, ανεπάρκεια.

Γιατί να τα νιώσω και γιατί να αφήσω άλλους να τα δουν;

Μα γιατί η ευαισθησία είναι επίσης η γενέτειρα της ΑΓΑΠΗΣ - ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΟΤΙ ΑΝΗΚΩ - ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ - ΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ - ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.

-Το να αγαπώ σημαίνει να είμαι ευάλωτη. Το να δώσω την καρδιά μου και να πω: "Ξέρω ότι θα πονέσω πολύ, αλλά είμαι διατεθειμένος/η να το κάνω. Θα είμαι ευάλωτος/η και θα σ΄ αγαπώ.

-Η αίσθηση ότι ανήκω κάπου, είναι ότι ανήκω πρώτα στον εαυτό μου. Αυτό το ευάλωτο μέρος του εαυτού μου, μου ανήκει, το αναγνωρίζω, το αποδέχομαι, και έχω επίγνωση της πολύτιμης παρουσίας του και λειτουργίας του στη σχέση με τον εαυτό μου και τους άλλους. Είναι αυτό το μέρος του εαυτού μέσω του οποίου χτίζονται οι σχέσεις εγγύτητας, τρυφερότητας, στοργής και αγάπης. Αυτό το μέρος του εαυτού μου που με βοηθά να κατανοώ και να συναισθάνομαι άλλους.

-Η χαρά είναι το πιο ευάλωτο συναίσθημα. Φοβόμαστε πάρα πολύ να νιώσουμε χαρά. Φοβόμαστε τόσο πολύ, που αν αφεθούμε και νιώσουμε χαρά, κάτι θα έρθει και θα μας το πάρει και θα μας χτυπήσουν ξαφνικά ο πόνος, το τραύμα, η απώλεια. Έτσι εν μέσω σπουδαίων πραγμάτων κυριολεκτικά προβάρουμε την τραγωδία.

Και έτσι φοβόμαστε να αφήσουμε τον εαυτό μας να τη νιώσει.

Οι άνθρωποι που γέρνουν με χάρη στη χαρά, χωρίς να προβάρουν τραγωδίες είναι όσοι έκαναν εξάσκηση στην ευγνωμοσύνη.

-Μα και η ευγνωμοσύνη είναι ευάλωτη, ενίοτε φοβόμαστε να τη νιώσουμε. Νομίζουμε ότι είναι επικίνδυνο να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη γιατί μπορεί αυτό για το οποίο νιώθουμε ευγνωμοσύνη να χαθεί.

Μέσα στα πλαίσια της έλλειψης ευγνωμοσύνης, κυνηγάμε τόσο τις εξαιρετικές στιγμές για να τη νιώσουμε, που δεν δίνουμε σημασία στις συνηθισμένες στιγμές. Αυτές τις οποίες αν χάναμε θα μας έλειπαν πιο πολύ από οτιδήποτε.

Και τέλος...

-Χωρίς ευαισθησία, δεν υπάρχει δημιουργικότητα.

Βλέπουμε ότι τα πολυτιμότερα και τα ουσιαστικότερα βιώματα της ζωής μας - τα πλέον επιθυμητά προϋποθέτουν την ανάληψη της ευθύνης της ευαισθησίας μας. Ναι ναι! όλοι είμαστε ευαίσθητοι απλά χρησιμοποιούμε την ευαισθησία μας εναντίον μας ή εναντίον των ανθρώπων που συνήθως αγαπάμε πολύ. Γιατί όταν δεν έχουμε αποδεχτεί το δικό μας ευάλωτο ευαίσθητο μέρος του εαυτού μας, φοβόμαστε και να το αντικρύσουμε στους άλλους, και το χρησιμοποιούμε εναντίον τους.

Ανάληψη της ευθύνης της ευαισθησίας μας λοιπόν και τόλμη. Γιατί πράγματι χρειάζεται να είμαι τολμηρός/η και γενναίος/α για να γίνομαι ευάλωτος/η όπου επιλέγω.

Και έτσι είναι πιο ευδιάκριτο για το πόσο χρήσιμο είναι, στην εκκίνηση της κάθε μέρας μου να λέω στον εαυτό μου: " Σήμερα επιλέγω την τόλμη, και όχι την άνεση. Δεν κάνω δεσμεύσεις για αύριο, αλλά σήμερα επιλέγω να είμαι γενναία!".

Διατυπώσεις από ομιλία της Μπρενέ Μπράουν,

σχόλια και δημιουργία του πλήρες κειμένου από Ευαγγελία Τσέλκου.