Το θαυματουργό φτερό...

Ένα πανέμορφο παραμύθι. Ένα παραμύθι που καθρεφτίζει ένα μεγάλο θέμα μας, και δίνει απαντήσεις σε αυτό. Αυτό της σχέσης μας με τις επιθυμίες μας. Ας το θυμηθούμε, γιατί σίγουρα έχει πέσει στην αντίληψή μας με κάποιο τρόπο.

Θυμάστε τον Ντάμπο του Ντίσνεϋ; Ας ξαναθυμηθούμε την ιστορία του μέσα από την αφήγηση του Χόρχε Μπουκάϊ στο βιβλίο του " Βασίσου πάνω μου" :

Ο ελέφαντας και ο κορυδαλλός ήταν φίλοι. Ο κορυδαλλός έδειχνε στον ελέφαντα τα πιο δροσερά μέρη της ζούγκλας, και ο ελέφαντας προστάτευε τις νύχτες τη φωλιά του κορυδαλλού από την επίθεση των αρπακτικών ερπετών και πεινασμένων σκίουρων.

Μια μέρα ο ελέφαντας είπε στον κορυδαλλό πως τον ζήλευε για την ικανότητά του να πετάει. Πόσο θα του άρεσε να ανέβαινε στον ουρανό, να έβλεπε τη γη από ψηλά, να πήγαινε οπουδήποτε ανά πάσα στιγμή! Αλλά με το βάρος του... Ήταν αδύνατον!

Ο κορυδαλλός του είπε ότι ήταν πολύ εύκολο. Πως το μυστικό του πετάγματος των κορυδαλλών, για παράδειγμα, βρισκόταν στα χρωματιστά φτερά της ουράς τους. Αν αυτός είχε τουλάχιστον ένα αληθινό φτερό και το ήθελε πραγματικά, μπορούσε να το καταφέρει. Αφού είπε αυτό, έβγαλε με το ράμφος του ένα φτερό από την ουρά του και είπε: "Κράτα δυνατά αυτό το φτερό στο στόμα, και κούνα γρήγορα τα αυτιά σου πάνω - κάτω".

Ο ελέφαντας έκανε αυτό που του είπε ο κορυδαλλός. Έπιασε δυνατά το φτερό με το στόμα του για να μην του ξεφύγει, κι άρχισε να κουνάει πάνω - κάτω τα μεγάλα του αφτιά με όλη του τη δύναμη.

Σιγά σιγά πρόσεξε πως ανέβαινε, απογειωνόταν, ήταν στον αέρα. Ο ελέφαντας αισθάνθηκε ευτυχισμένος. Μπορούσε να πάει όπου θέλει από τον αέρα, με μεγάλη ευκολία. Είδε τη γη από ψηλά, είδε τα ζώα και του ανθρώπους, διέσχισε το βαθύ ποτάμι που είχε βάλει σαν όριο της περιοχής του και εξερεύνησε άγνωστα τοπία. Στο τέλος, επέστρεψε χαμογελαστός, για να προσγειωθεί εκεί που είχε αφήσει τον κορυδαλλό.

"Δεν ξέρεις πόσο σε ευγνωμονώ για αυτό το θαυματουργό φτερό" του είπε. Και το φύλαξε προσεκτικά πίσω από το αφτί του, για να το ξαναχρησιμοποιήσει όταν θα ήθελε να πετάξει ξανά.

Ο κορυδαλλός του απάντησε: "Α, το φτερό. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι καθόλου θαυματουργό. Θα μου έπεφτε έτσι κι αλλιώς, γιατί ήταν λίγο λάσκα, αλλά έπρεπε να σου δώσω κάτι για να μην πιστεύεις ότι η επιθυμία σου ήταν αδύνατη, και σκέφτηκα αυτό. Τώρα, το ξέρεις. Τη μαγεία την έφερε η επιθυμία σου, κι αυτό που σε έκανε να πετάξεις ήταν η δύναμη που έβαλες για να κουνήσεις τα αφτιά σου"

- Πόσο πραγματικά θέλουμε αυτό ή αυτά που λέμε ότι επιθυμούμε;

- Πόσο αληθινά πιστεύουμε ότι αυτό που επιθυμούμε πολύ, είναι δυνατόν να υλοποιηθεί; και τέλος

- είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ότι μας αναλογεί και χρειάζεται,; είμαστε διατεθειμένοι να διοχετεύσουμε τη δύναμή μας αποτελεσματικά και ακέραια σε αυτά που χρειάζεται από εμάς να γίνουν για να βιώσουμε την ευλογία και την εκπλήρωση αυτής ή αυτών των επιθυμιών μας;

Αυτές είναι οι τρεις ερωτήσεις , ερωτήσεις που αν έντιμα απαντήσουμε στον εαυτό μας θα αναγνωρίσουμε και το γιατί δεν υλοποιούνται αυτά που λέμε ότι επιθυμούμε και εξαιτίας αυτού βιώνουμε συνεχώς απογοητεύσεις και ματαιότητα. Είναι παράλληλα οι τρεις προϋποθέσεις για την εκπλήρωσή τους.

Ευκαιρία αυτήν την περίοδο που οδεύουμε στο κλείσιμο ενός δημιουργικού κύκλου - έτους, να στοχαστούμε πάνω σε αυτά τα ερωτήματα. Αυτήν την περίοδο που διανύουμε πριν κλείσει ο παλιός κύκλος και ανοίξει ο νέος (χειμερινό ηλιοστάσιο) είναι πλέον κατάλληλη και ευδόκιμη για να θέσουμε ως προθέσεις μέσα μας, τις επιθυμίες μας. Ας αναρωτηθούμε σε πρώτη φάση.... τι πραγματικά επιθυμώ; αυτό που πραγματικά θέλω πάρα πάρα πολύ .... 'Έπειτα ας είμαι διαθέσιμη/ος να αναχαιτίσω την βαθιά πεποίθησή μου ότι αυτή η επιθυμία μου είναι αδύνατη. Κάποιο θαυματουργό φτερό θα βρεθεί και για μένα ώστε να το πετύχω εάν πραγματικά θέλω να εκπληρωθεί η επιθυμία μου ετούτη. Και τέλος ας διοχετεύσω γενναιόδωρα τη δύναμή μου για να κάνω ότι μπορώ, το καλύτερο που μπορώ, με όποιο τρόπο μου αναλογεί.

Καλή επιτυχία σε όλους μας!

Ευαγγελία Τσέλκου