Βλέπουμε τους πάντες εκτός από τον εαυτό μας
«Θέλω να με αγαπούν και να βρίσκομαι σε συνθήκες που υποστηρίζουν την αγάπη.
Θέλω να νιώθω γαλήνη στην ύπαρξή μου .
Δεν θέλω ανησυχίες και δοκιμασίες από τη συναναστροφή με όσους με περιτριγυρίζουν.
Δεν θέλω να ανησυχώ για τα χρήματα.
Θέλω να νιώσω απελευθέρωση .Κουράστηκα να είμαι μόνος.
Θέλω να βιώνω τη χαρά της ζωής.
Θέλω να σημαίνω κάτι σε άλλους ανθρώπους.
Θέλω να ξέρω ότι υπάρχω για κάποιο λόγο και να εκπληρώνω το δικό μου σκοπό.
Να είμαι ένα κατάλληλο και σωστό μέρος του σχεδίου του Θεού.»
Απόσπασμα από το Οδοιπορικό της επιστροφής (Εκδόσεις NOASIS)
Αυτές οι επιθυμίες φαντάζουν και μένουν ανεκπλήρωτες γιατί……..
«……Ζούμε έξω από τον εαυτό μας και,κατά συνέπεια,ο εσωτερικός κόσμος παραμένει στο σκοτάδι.( Σοφία δεν είναι η συσσώρευση γεγονότων,αριθμών και πληροφοριών,είναι η μεταμόρφωση του εσωτερικού εαυτού.) Εάν στραφούμε προς τα μέσα,εάν η προσοχή μας αρχίσει να εστιάζεται προς τα μέσα,τότε θα δημιουργηθεί φως.
Έχουμε ότι χρειάζεται για να δημιουργήσουμε φως, απλώς χρειάζεται μια εσωτερική αναδιαμόρφωση. Είναι σαν κάποιος να έκανε άνω-κάτω το δωμάτιό μας. Όλα είναι εκεί,αλλά όχι στη θέση τους.Είναι δύσκολο να ζεις σε ένα τέτοιο δωμάτιο. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τα πράγματα εκεί ακριβώς που ανήκουν. Έτσι είναι ο άνθρωπος:έχουμε όλα όσα όσα χρειαζόμαστε,η ύπαρξη παρέχει τα πάντα. Ερχόμαστε πανέτοιμοι να ζήσουμε τη ζωή μας με τις καλύτερες συνθήκες, αλλά ζούμε με τα ελάχιστα,για τον απλό λόγο ότι δεν ταχτοποιούμε ποτέ τα πράγματα. Για παράδειγμα,η προσοχή μας στρέφεται προς τα έξω,κι έτσι βλέπουμε τους πάντες εκτός από τον εαυτό μας, που είναι το σημαντικότερο ζητούμενο.
Δεν πειράζει διόλου να βλέπουμε τους άλλους, αλλά πρώτα πρέπει να βλέπουμε τους εαυτούς μας, πρέπει πρώτα να είμαστε ο εαυτός μας. Από αυτήν την πλεονεκτική θέση,από αυτό το κεντρικό σημείο,μπορούμε να κοιτάμε τους άλλους με τελείως διαφορετική οπτική. Έτσι,η προσοχή πρέπει να στραφεί προς τα μέσα.Και όπου στρέφουμε την προσοχή,ο χώρος φωτίζεται. Δεν είμαι εναντίον του έξω κόσμου,αλλά πρέπει να φροντίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο πρώτα. Ο άνθρωπος που μπορεί με ευκολία να φροντίσει τον εσωτερικό του κόσμο,είναι ικανός να φροντίσει με ευκολία και τον εξωτερικό κόσμο. Σοφία σημαίνει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, και η γνώση του εαυτού είναι η αρχή της γνώσης για όλα τα υπόλοιπα.Τότε ο κύκλος του φωτός αρχίζει να διευρύνεται, γίνεται όλο και πιο περιεκτικός. Έρχεται η στιγμή που η σοφία κατανοεί τα πάντα, περικλείει τα πάντα. Όταν κάποιος φτάσει να αισθάνεται ότι δεν αγνοεί τίποτε, ότι τίποτε δεν λείπει, τότε είναι σαν στο σπίτι του. Εκεί αισθάνεται μεγάλη χαλάρωση, ανάπαυση, πληρότητα, βαθιά ικανοποίηση,εκεί αγκαλιάζει τη σιωπή, μια σιωπή γεμάτη τραγούδια, μια σιωπή στην οποία ανθίζει …..»
Osho
Ζούμε λοιπόν στο σκοτάδι και τον πόνο όταν αναζητάμε εξωτερικές λύσεις για εσωτερικές ανάγκες. Όσο πιστεύουμε πως τα προβλήματά μας δημιουργούνται από αιτίες έξω από εμάς ,επεμβαίνουμε στον εξωτερικό κόσμο. Αλλά ακόμη κι όταν το πετυχαίνουμε νιώθουμε κενοί,γιατί η εξωτερική κατάσταση δεν ήταν η αιτία του πόνου μας. Για να θεραπευθούμε πραγματικά,πρέπει να καταπιαστούμε με την εμπειρία μας στην πηγή της που είναι οι πεποιθήσεις ,οι συμπεριφορές και ο πράξεις μας.
Να ισχυροποιήσουμε τον εαυτό μας αναγνωρίζοντας πως δεν είμαστε το θύμα των περιστάσεων αλλά η πηγή της εμπειρίας μας. Όλο το παιχνίδι της ζωής αλλάζει όταν συνειδητοποιούμε πως η απάντηση βρίσκεται μέσα μας.
Ανδρομάχη Πλαγαρίδου & Ευαγγελία Τσέλκου
Πνευματική Αυτογνωσία
Εναρξη Νέου κύκλου μαθημάτων
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου
