Στον δρόμο της ευγνωμοσύνης......

Όταν δύει ο ήλιος,γονατίζω ....γονατίζω και ευχαριστώ τον "προστατευτικό μανδύα" που με περιβάλλει.Θυμάμαι ότι είμαι πολεμιστής του Φωτός και δεν ξεχνώ ποτέ την ευγνωμοσύνη!Ξέρω ότι στη διάρκεια του "αγώνα"με βοηθούν οι άγγελοι....γνωρίζω ότι οι ουράνιες δυνάμεις έβαλαν καθετί στη θέση του,επιτρέποντάς μου να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου!Αναγνωρίζω ότι καμιά φορά πετυχαίνω περισσότερα απ'όσα επιτρέπουν οι ικανότητές μου,γίνομαι άγγελος της γης και κατακτώ τους κόσμους της.

Η ευγνωμοσύνη μου όμως δεν περιορίζεται στον πνευματικό κόσμο.....δεν ξεχνώ ποτέ όλες τις ψυχές-φίλους....συγγενείς....συντρόφους.....γιατί το αίμα τους αναμείχθηκε με το δικό μου στο "πεδίο της μάχης",οι χαρές και οι λύπες μας άνοιξαν πύλες και τις περάσουμε μαζί,γίναμε καθρέφτες του κόσμου μέσα μας κι αναγνωρίσαμε τους εαυτούς !

Ως πολεμιστής του φωτός .... θυμάμαι μόνος μου τη βοήθεια που κάθε στιγμή λαμβάνω και μοιράζομαι με όλους την ανταμοιβή .....στην καρδιά μου !

Γιατί ο δρόμος της ευγνωμοσύνης με οδηγεί στην καρδιά του ειρηνικού πολεμιστή,ανοίγει τις πύλες της επίγνωσης και της ευτυχίας ,μου δίνει φτερά.... !

Ευχαριστώ τη ζωή για όλα όσα μου έχει προσφέρει,θετικά και αρνητικά.Μαθαίνω ,αναπτύσσομαι και εξελίσσομαι μέσα απο καθετί!Κάθε μέρα κατακτώ περισσότερη σοφία ,δύναμη και χάρη!