Ουρανός και Γαία
Ουρανός και Γαία
Πρακτική Πνευματικότητα
Τα Δώρα του Θυμού
Η αποκάλυψη των επιθυμιών της ψυχής
Θυμός. Ένα βαριά ενοχοποιημένο συναίσθημα – μη αποδεκτό και κατακριτέο.
Έτσι γαλουχηθήκαμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από εμάς, και έτσι όταν πια «συναντάμε» τον εαυτό μας , μας βρίσκουμε να μην αναγνωρίζουμε αυτό το συναίσθημα, παρά μόνο όταν κορυφώνεται σε οργή και ξεφεύγει από τον έλεγχό μας.
Τον βρίσκουμε σαν οργή, θλίψη ή κατάθλιψη, πίκρα ή απογοήτευση, απάθεια – αδράνεια – αδιαφορία, ενοχή-συστολή – ντροπή, μέχρι και πλήρη ακινητοποίηση κάθε συναισθηματικής ποιότητας μέσα μας –ΠΑΓΩΜΑ.
Πολλά τα πρόσωπα του καταπιεσμένου ή απωθημένου θυμού. Και εμείς φαίνεται να στεκόμαστε ανήμποροι μπροστά σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώθηκε ερήμην μας.
Σε αυτό το σεμινάριο βάζουμε στο μικροσκόπιο το θυμό. Ένα πολύτιμο συναίσθημα όταν επιλέγω να συσχετιστώ μαζί του. Ένα συναίσθημα που αποκαλύπτει βασικά δομικά στοιχεία των πεποιθήσεων και των επιθυμιών μας.
Πεποιθήσεις που καπηλεύουν την ενέργεια των επιθυμιών της ψυχής τις διαστρεβλώνουν και μας αποπροσανατολίζουν.
Σχετιζόμαστε με το θυμό – και τον αναγνωρίζουμε από τη γέννησή του και σε κάθε στάδιο κλιμάκωσής του. Παράλληλα μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε αυτήν την ενέργεια μέσα στον εαυτό μας και σε σχέση με τους άλλους γύρω μας.
Μαθαίνουμε να επικοινωνούμε το θυμό μας με αγάπη και σεβασμό στον εαυτό και στους άλλους.
Αναλαμβάνουμε εν τέλει μέσα από όλη τη διαδικασία την ευθύνη αυτού του συναισθήματος και των πηγών της δημιουργίας του, κατευθύνοντας έτσι τη δύναμη αυτής της ενέργειας στην εκπλήρωση των επιθυμιών της ψυχής μας.
Η τέχνη των Ορίων
Η εκπλήρωση των επιθυμιών της ψυχής
Όρια στενά, όρια σχεδόν ανύπαρκτα. Όρια που τίθενται με άγαρμπο έως και επιθετικό τρόπο, όρια που τίθενται αδύναμα και αμφίβολα. Όρια θολά και ασαφή, όρια πολύ συγκεκριμένα και άκαμπτα. Όρια τελικά… που τίθενται ή δεν τίθενται… από φόβο!
Κάπου σε αυτές τις κατηγορίες συνήθως βρίσκει ο καθένας μας τον εαυτό του σε αυτό το θέμα των ορίων το τόσο παρεξηγημένο. Τόσο παρεξηγημένο όσο παρεξηγημένος είναι και ο θυμός μας και ακόμη περισσότερο. Η σχέση του καθενός μας με τα όρια και τη θέσπισή τους, είναι ένας αποκαλυπτικός καθρέφτης της σχέσης μας όχι μόνο με το θυμό, αλλά και τη σχέσης που έχουμε γενικά με τον εαυτό μας, τη σχέση μας που έχουμε με τους άλλους και την ίδια τη ζωή τελικά.
Στην 1η συνάντηση αυτής της σπουδής συσχετιστήκαμε με τη φύση της ενέργειας του θυμού, και παρακολουθήσαμε τη διαδρομή της από τη γέννησή της, έως την τελική κλιμάκωσή της. Παρατηρήσαμε τα επώδυνα και καταστροφικά αποτελέσματά της, όταν η ενέργεια αυτή κινείται μέσα μας ερήμην μας, και τη δημιουργική πορεία της όταν με επίγνωση συσχετιζόμαστε μαζί της.
Τώρα σε αυτή την συνάντηση υπό το φως της κατανόησης και του νέου συσχετισμού μας με αυτήν την πολύτιμη ενέργεια, πάμε πιο στοχευμένα και πρακτικά να ασχοληθούμε μαζί της. Εκπαιδευόμαστε στην τέχνη των ορίων. Τέχνη που αν την ασκήσουμε μαθαίνουμε αποτελεσματικά να θέτουμε όρια με ξεκάθαρο, σαφή, ισορροπημένο τρόπο. Τέχνη που προάγει τη διάκριση στο πότε, που, σε ποιον και τι είδους όρια πραγματικά θέλουμε να θέσουμε ή να μη θέσουμε. Τέχνη της διαχείρισης των ορίων μας τελικά.
Τέχνη που αν την ασκήσουμε συναντάμε τον εαυτό μας κάποια στιγμή να συνειδητοποιεί, ότι όταν επιλέγει να θέσει όρια είναι από ευσπλαχνία και σεβασμό προς τον εαυτό, από σεβασμό, εντιμότητα και ακεραιότητα απέναντι στους άλλους και όχι από φόβο όπως στην έναρξη αυτής της διαδρομής. Συναντάμε τον εαυτό μας σε κάθε βήμα αυτής της άσκησης, αυτής της διαχείρισης, να νιώθει ολοένα και περισσότερο ενδυναμωμένος, πιο ελεύθερος και άφοβος, άρα πλέον ικανός να αναγνωρίσει και να υλοποιήσει , να εκπληρώσει τις επιθυμίες της ψυχής του.
με την Ευαγγελία Τσέλκου