Ανοίγοντας κάθε πρωί τα ματιά μου και το νου μου....
Μόλις ανοίγω τα μάτια μου, λίγο πριν επιτρέψω την εξωτερική πραγματικότητα και τις σειρήνες της να με παρασύρουν στους ρυθμούς και τη βοή της .......ας παραμείνω για λίγες στιγμές μέσα στον εαυτό μου ,ας περιηγηθώ στα όνειρα της νύχτας που πέρασε και μετά στα όνειρα της ημέρας που ξεκινά .
Ας δηλώσω παρούσα μέσα στο νου μου κι ας επιλέξω ποιες θα είναι οι πρώτες μου σκέψεις που θα χτίσουν τη βάση για μια υπέροχη ,αισιόδοξη ,δημιουργική ημέρα .
Φέρνω στο νου μου όλα αυτά που έχω στη ζωή μου ,για τα οποία είμαι ευγνώμων. Θυμάμαι όλα τα μικρά και τα μεγάλα ,όλα εκείνα που θεωρώ δεδομένα .Το κρεβάτι που κοιμάμαι ,το φαγητό που τρώω, τη ζέστη που έχω, την στέγη πάνω από το κεφάλι μου ,λίγους ή πολλούς αγαπημένους ανθρώπους στη ζωή μου ,την υγεία μου και συνεχίζω . Κάθε μέρα μεγαλώνω τη λίστα μου και την τρέχω σαν προγραμματάκι στον υπολογιστή του νου μου . Μέχρι που σηκώνομαι από το κρεββάτι μου με μια αίσθηση πληρότητας .Είμαι ήδη πλούσιος με τόσους τρόπους ,τόσο γεμάτος ,τόσο ευλογημένος. Τότε ο νους μου αλήθεια δεν βρίσκει λόγους να νιώθει φτωχός ,μόνος , ελλειμματικός και άδειος. Γιατί ένας άνθρωπος που ξεκινά τη μέρα του από αυτή τη θέση μέσα στο νου του ,μέσα στον εαυτό του ,εκπέμπει και άρα έλκει την αφθονία σε όλα τα επίπεδα. Αφθονία αγάπης γιατί ήδη αγαπιέται ,αφθονία υλική γιατί ήδη έχει .Αυτό που εκπέμπω ,αυτό έλκω. Σταματώ επιτέλους αυτήν την χρόνια συνειδητή η ασυνείδητη ψευδαισθησιακή κατάσταση του μυαλού μου ότι δεν έχω λόγους να χαίρομαι ,να ευγνωμονώ, να ζω και να αγαπιέμαι .
Μου υπενθυμίζω ότι αλήθεια δεν είμαι ένας μικρός ανθρωπάκος, αλλά μια υπέροχη πνευματικ