Το φως της συγχώρεσης

Συγχωρώ και συγχωρούμαι ………

Τους συγχωρώ γιατί μόνο έτσι θα με συγχωρήσω …….. έτσι θα κάνω χώρο στην καρδιά μου και περισσότερη αγάπη θα δεχθώ!

Στη φλόγα της θα ζεσταθώ ,θ’ανάψω το φαναράκι μου και στο δρόμο μου θα πορευθώ ! Θα συνεχίσω να συγχωρώ… σκέψεις ,συναισθήματα ,όνειρα,σχέσεις,γεγονότα ,

θα συνεχίσω να συγχωρώ και δε θα σταματώ γιατί το φως θα δυναμώνει κι εγώ θα βλέπω μέσα μου… γύρω μου….και θα κατανοώ ….θα προχωρώ ….θα συγχωρώ … ώσπου θα δω κι άλλα μονοπάτια με ψυχές σαν τη δική μου , να βαδίζουν και να συγχωρούν να φέγγουν και να δυναμώνουν τη φλόγα της καρδιάς τους !

Μέχρι που μονοπάτια πολλά θα φωτίσουν την πλάση και θα φτάσουν να ενωθούν, το φως τους θα κάνουν ένα ,στον κόσμο θα φανερωθούν………

Κι εκεί μέσα στο Ένα φως θα δουν να έρχονται πρόσωπα οικεία για να τους συναντήσουν, πρόσωπα γνωστά λουσμένα στο φως.

Σιγά κι απρόσμενα θα αναγνωρίσουν …….. να έρχεται μέσα απ’το φως ,ο απόλυτα συγχωρεμένος Εαυτός !

Θα είναι ελεύθερος , θεραπευμένος και τόσο φωτεινός .

Κι έτσι θα ανταμώσουμε σε τούτο τον κόσμο

και θα νομίσουμε πως είναι η πρώτη μας φορά !

Μα θα έρθει η επίγνωση πως όλα τώρα ,μια μόνο στιγμή συμβαίνουν ,ξανά και ξανά.

Τότε από το όνειρο θε να ξυπνήσω και να βρεθώ εκεί ...

απ'όπου ποτέ δεν έφυγα ποτέ

αληθινά.

Ανδρομάχη Πλαγιαρίδου