Τα στάδια της πνευματικής ανάπτυξης - 2ο μέρος από τον Σκοτ Πεκ

Ανταγωνισμός και πίστη.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των διαφορετικών αυτών σταδίων - και ο βασικότερος λόγος που είναι τόσο σημαντικό να τα κατανοήσουμε - είναι η αίσθηση της απειλής που υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα άτομα που βρίσκονται σε τόσο διαφορετικά επίπεδα στο πνευματικό τους ταξίδι.

Σε κάποιο βαθμό όλοι μπορεί να απειλούμαστε από τους ανθρώπους που βρίσκονται στο στάδιο που αφήσαμε πίσω μας, γιατί μπορεί να μην είμαστε ακόμα βέβαιοι ότι πραγματικά έχουμε προχωρήσει και να μη νιώθουμε ασφαλείς μέσα στη νέα μας ταυτότητα. Αλλά στο μεγαλύτερο βαθμό, απειλούμαστε συνήθως από εκείνους που βρίσκονται μπροστά μας, όχι πίσω μας.

Εκείνοι που βρίσκονται στο Στάδιο Ένα συχνά δείχνουν αναίσθητοι και αδιάφοροι - τίποτα δε μοιάζει να τους αγγίζει πολύ. Αλλά αν καταφέρετε να διαπεράσετε την επιφάνεια, θα ανακαλύψετε ότι φοβούνται κυριολεκτικά τους πάντες και τα πάντα.

Τα άτομα στο Στάδιο Δύο, δεν αισθάνονται ιδιαίτερα απειλημένοι από εκείνους που είναι στο Στάδιο Ένα - τους αμαρτωλούς. Αγαπούν τους αμαρτωλούς, καθώς τους βλέπουν σαν γόνιμο έδαφος για τις νουθεσίες τους.

Απειλούνται όμως από τους σκεπτικιστές / αμφισβητίες του Σταδίου Τρία, και ακόμα περισσότερο απειλούνται από τους πιστούς του Σταδίου Τέσσερα, οι οποίοι μοιάζουν να πιστεύουν στα ίδια πράγματα που πιστεύουν και εκείνοι, αλλά, με κάποια ελευθερία που βρίσκουν κυριολεκτικά τρομακτική.

Όσοι βρίσκονται στο Στάδιο Τρία, τώρα, δεν απειλούνται ιδιαίτερα από τους χωρίς αρχές χαοτικούς του Σταδίου Ένα, ούτε από εκείνους που βρίσκονται στο Στάδιο Δύο, τους οποίους θεωρούν προληπτικούς ηλίθιους. Απειλούνται όμως από τα άτομα του Σταδίου Τέσσερα, που έχουν τον ίδιο επιστημονικό τρόπο σκέψης με εκείνους, κι ωστόσο, με κάποιο τρόπο, πιστεύουν στην τρελή ιδέα του Θεού. Αν αναφέρετε τη λέξη "μεταστροφή" στα άτομα του Σταδίου Τρία, θα φαντάζονταν έναν ιεραπόστολο να στρίβει το χέρι ενός άθεου για να τον πείσει να "αλλαξοπιστήσει" και θα τους σηκωνόταν η τρίχα.

Χρησιμοποίησα μέχρι εδώ τη λέξη "μεταστροφή" μάλλον ελεύθερα, για να περιγράψω τη μετάβαση από το ένα στάδιο στο επόμενο. Ωστόσο, είναι μια πολύ διαφορετική εμπειρία σε κάθε περίπτωση. Οι μεταστροφές από το Στάδιο Ένα στο Στάδιο Δύο είναι συνήθως πολύ ξαφνικές, πολύ δραματικές. Οι μεταστροφές από το Στάδιο Τρία στο Στάδιο Τέσσερα, από την άλλη, τείνουν να είναι σταδιακές. Για παράδειγμα, ήμουν με τον Paul Vitz, συγγραφέα του βιβλίου Η Ψυχολογία ως Θρησκεία, όταν κάποιος τον ρώτησε πότε έγινε χριστιανός.

Έξυσε το κεφάλι του και είπε : " κάπου ανάμεσα στο ΄72 και το ΄76". Συγκρίνετέ το αυτό με τον άνθρωπο του Σταδίου Δύο ο οποίος λέει: Ήταν οκτώ το βράδυ της δεκάτης εβδόμης Αυγούστου!" Είναι φανερό πως πρόκειται για δύο διαφορετικά φαινόμενα.

Μίλησα για άτομα του Σταδίου Τρία - τους σκεπτικιστές και αμφισβητίες - σαν να βρίσκονται πνευματικά μπροστά από τη μεγαλύτερη πλειοψηφία των εκκλησιαζόμενων του Σταδίου Δύο. Τα άτομα αυτά έχουν επίσης υποστεί "μεταστροφή" - δηλαδή, μια μεταστροφή προς το σκεπτικισμό και την αμφιβολία, πράγμα ισοδύναμο με αυτό που η Βίβλος ονομάζει περιτομή της καρδιάς. Είναι μπροστά από τον άνθρωπο του Σταδίου Δύο, ο οποίος αναγνώρισε τον Ιησού σαν Κύριο και Σωτήρα του ακριβώς στις οκτώ το βράδυ της δεκάτης εβδόμης Αυγούστου, αλλά ενδέχεται να υποστούν άλλη μια μεταστροφή για να βρουν τη γαλήνη και τη δικαιοσύνη. Η μεταστροφή δεν είναι που συμβαίνει μέσα σε μια στιγμή και για μόνο μια φορά. Είναι μια διαρκής διαδικασία. Περιμένω και ελπίζω ότι θα εξακολουθήσω να "μεταστρέφομαι" μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω.