Η Ζωή Είναι!

"Το μόνο πραγματικό είναι η Ζωή!

Η ζωή αφήνει τη συνειδητότητα ελεύθερη να διαλέξει την ανυπαρξία μορφής ή άπειρες πολλαπλές τρισεκατομμύρια μορφές, οποιαδήποτε μορφή μπορεί να φανταστεί.

Η συνειδητότητα μπορεί να ξεχάσει τον εαυτό της, αν θέλει να ξεχάσει. Μπορεί να επινοήσει όρια, να δημιουργήσει μύθους, μπορεί να προσποιηθεί γαλαξίες και σύμπαντα και πολυσύμπαντα, μαύρες τρύπες, λευκές τρύπες, μπιγκ - μπαγκ και σταθερές καταστάσεις, ήλιους και πλανήτες, αστρικά πεδία και φυσικά. Ότι φανταστεί, το βλέπει: πόλεμο και ειρήνη, αρρώστια και υγεία, σκληρότητα και καλοσύνη.

Η συνειδητότητα μπορεί να πάρει τρισδιάστατη μορφή, μπορεί να γίνει μια σερβιτόρα που μετατρέπεται σε προφήτη Θεού` μπορεί να γίνει μαργαρίτα, πνευματικός οδηγός, ένα διπλάνο παρκαρισμένο σε ένα λιβάδι` μπορεί να γίνει ένας αεροπόρος που μόλις ξύπνησε από ένα όνειρο και κοιτάζει με άπειρη αγάπη το χαμόγελο της γυναίκας του που κοιμάται... Μπορεί να γίνει ότι θέλει...

Και οποιαδήποτε στιγμή θέλει, μπορεί να θυμηθεί ποια είναι, μπορεί να θυμηθεί την πραγματικότητα, μπορεί να θυμηθεί την Αγάπη. Εκείνη τη στιγμή τα πάντα αλλάζουν...

Στην αρχή του σύμπαντος... Πριν από το Μπιγκ - Μπαγκ, υπήρχαμε εμείς!

Πριν από όλα τα Μπιγκ - Μπαγκ όλου του χρόνου, και αφού θα έχει σβήσει η ηχώ και του τελευταίου, εμείς θα υπάρχουμε. Εμείς χορευτές σε κάθε μορφή, υπάρχουμε παντού, είμαστε το αίτιο του χώρου, είμαστε οι χτίστες του χρόνου. Είμαστε η γέφυρα πάνω στην αιωνιότητα, που υψώνεται τοξωτά πάνω από τη θάλασσα, και κυνηγάμε περιπέτειες για να διασκεδάσουμε, ζούμε μυστήρια επειδή μας αρέσει, διαλέγουμε καταστροφές, θριάμβους, προκλήσεις, άλυτα προβλήματα, δοκιμάζοντας τον εαυτό μας ξανά και ξανά, μαθαίνουμε την αγάπη, την αγάπη, την ΑΓΑΠΗ!

Το μόνο πράγμα που διαρκεί είναι η Αγάπη! "

Από το βιβλίο " ΓΕΦΥΡΑ παντοτινής αγάπης"

του Ρίτσαρντ Μπάχ

Εμείς σε αυτό το σημείο του χρόνου, σε αυτό το σημείο του χώρου με ποιο τρόπο επιθυμούμε να βιώσουμε τη Ζωή; Με ποιο τρόπο επιλέγουμε να μάθουμε την Αγάπη; Την έχουμε μάθει τόσο; ώστε να επιλέγουμε:

το σεβασμό προς τον εαυτό μας, το σεβασμό στο συνάνθρωπο, σε όλα τα πλάσματα, ακόμη και στη διαφορετική θέση, άποψη και στάση του άλλου; Την έχουμε μάθει τόσο ώστε να επιλέγουμε την κατανόηση και τη συμπόνοια,; Την έχουμε μάθει τόσο; ώστε να εργαζόμαστε προς την αποδοχή του εαυτού και των άλλων; Την έχουμε μάθει τελικά τόσο; ώστε κάθε στιγμή, σε κάθε επιλογή μας δύσκολη ή εύκολη η ενθύμηση, ότι είμαστε αγάπη να είναι ενεργή και να λειτουργεί ως κριτήριο για την υιοθέτηση όποιας εκδήλωσής της, προς τον εαυτό μας και τους άλλους;

Την έχουμε μάθει τόσο ώστε κάθε στιγμή πριν από κάθε δράση μας εσωτερική ή εξωτερική, η ερώτησή μας θα ήταν; " Τι θα έκανε τώρα η Αγάπη;" και με ταπεινότητα να επιλέγουμε τη δράση της;

Την έχουμε μάθει τόσο ώστε πράγματι να καλλιεργούμε την ταπεινότητα; Ταπεινότητα που προέρχεται από την επίγνωση ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο σε σχέση με όλους τους άλλους ανθρώπους και όλα τα πλάσματα, και ότι αυτή η επίγνωση δε μειώνει καθόλου την αξία μας ως όντα, απεναντίας καθιστά τη ζωή του καθενός μας, και όλης της ύπαρξης μεγαλειώδη και ιερή;

Ευαγγελία Τσέλκου