top of page

Γιατί να συγχωρήσω ;

Γιατί αλήθεια να συγχωρήσω;

Για να λέω ή να είμαι ένας καλός άνθρωπος, που συγχωρεί τα πάντα και τους πάντες;

Για να λένε, τι καλό παιδί που είμαι;

Γιατί είμαι αμαρτωλός και πρέπει να με συγχωρήσει ο Θεός για να πάω στον παράδεισο;

Για να σκύψω για μια άλλη φορά το κεφάλι, να κάνω υπομονή και τελικά να με ποδοπατήσουν;

Aν μου πεις να συγχωρώ για να είμαι ένα ευτυχισμένος, ένας χαρούμενος άνθρωπος…

Ναι… ίσως τότε, να το σκεφτώ.

Αλλά δεν θέλω να συγχωρώ, για να δείξω σε μένα και στους άλλους γύρω μου, πόσο καλός και πόσο ανώτερος είμαι … Πως εδώ ψηλά που στέκομαι και σας βλέπω όλους εσάς, εκεί χαμηλά…

«Ε ναι! σας συγχωρώ μωρέ καημένοι, κατώτεροι, αδύναμοι άνθρωποι…

Γιατί εγώ από εδώ ψηλά μπορώ να είμαι μεγαλόψυχος και δυνατός!»

ΌΧΙ… όμως μπορώ να συγχωρώ, όντας στο ίδιο επίπεδο με όλους .

Να Συγχωρώ, αλλά όχι από τη θέση του ανώτερου, άξιου, γενναιόδωρου, τελικά αλαζονικού ανθρώπου, που δίνει φιλανθρωπία-συγχώρεση στους μικρούς, ταπεινούς, φτωχούς τω πνεύματι κι αδύναμους, ανθρώπους, ΟΧΙ!

Συγχωρώ, γιατί χρησιμοποίησα όλους τους ανθρώπους, όλα τα γεγονότα, όλες τις καταστάσεις για να κλείσω την καρδιά μου. Πολλές φορές, είχα και όλο το δίκιο του κόσμου…

Συγχωρώ, γιατί προτιμώ να έχω ανοιχτή καρδιά.

Μια καρδιά που χωράει περισσότερη αγάπη, περισσότερη χαρά, παρά τον πόνο του δικαίου...

Επιλέγω την αγάπη, και τη χαρά γι’αυτό ζητάω συγχώρεση.

Συγχωρώ γιατί δεν θέλω να νιώθω εγκλωβισμένος.

Συγχωρώ για να κάνω χώρο να αναδυθούν όλα αυτά που είμαι.

Πόσες φορές, δεν έχω νιώσει; σαν τη βρύση που θέλει να τρέξει το νερό άφθονο, και δεν μπορεί;

Κάτι έχει φράξει… και εμποδίζει τη ροή…

Γιατί τότε που με απολύσανε ή με χωρίσανε, πικράθηκα, θύμωσα, πληγώθηκα και κουβαλώ ακόμη την πίκρα, το θυμό και τη θλίψη. Όταν λοιπόν διαφωνώ με το νέο μου εργοδότη ή προσπαθώ να χτίσω μια νέα συντροφική σχέση… είναι όλα εκεί ζωντανά στο Τώρα, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αν λοιπόν δεν συγχωρήσω, αυτά θα είναι ακόμη εκεί, και η βρύση δε θα τρέξει το άφθονο νερό, παρά μόνο… πόνο, πίκρα, θυμό.…

Δεν θα είμαι με αυτό τον τρόπο μόνο στη δουλειά, θα είμαι και στο σπίτι μου με το σύντροφό μου, άλλοτε με τους φίλους μου, άλλοτε με τους γονείς μου, και μπορεί και με την κολλητή μου. Και η ροή της βρύσης όσο πηγαίνει θα σταματά να στάζει χαρά, ικανοποίηση, εμπιστοσύνη, δύναμη και πίστη στη ζωή, στους ανθρώπους και σε μένα.

Θα ρέει κυρίως πόνος και πίκρα, απογοήτευση και θυμό .

Ααααααα… θυμάμαι κι εκείνο το βιβλίο που ήθελα να γράψω από μικρή, τώρα φαίνεται αλήθεια πιο μακρινό κι αδύνατο από ποτέ… Τα όνειρα που έκανα να γίνω συγγραφέας, πάγωσαν στο χρόνο και φαίνεται απίθανο πια να γίνουν πραγματικότητα. Γιατί κι αν έτρεχε η «βρύση» και κατάφερνα να γράψω, τι θα ήταν άραγε αυτό; Κάτι πάλι γεμάτο πίκρα, πόνο και θυμό...

Συγχωρώ λοιπόν για να κάνω χώρο στα όνειρά μου να αναδυθούν, να ζωντανέψουν!

Συγχωρώ για να αφήσω το δηλητήριο να φύγει, για να ελαφρύνω την καρδιά μου, να αναπνεύσω πιο ελεύθερα! Να αφήσω όλα αυτά που με πίκραναν, με πόνεσαν, με θύμωσαν και τελικά με περιόρισαν, με κλείδωσαν στο καβούκι της στείρας απελπισίας, της ματαιότητας και του διαχωρισμού.

Συγχωρώ και τα αφήνω να φύγουν , να καθαρίσει ο τόπος της καρδιάς μου, για να ρεύσει το φως της ύπαρξής μου και να φωτίσει τη δυνατότητά μου να ζω ξανά σαν μικρό, αγνό, ανέμελο παιδί.

Να φέρω στο τώρα, την παιδικότητα, την χαρά και την έμπνευση της κάθε στιγμής που έχει το παιδί, καθώς παίζει με τα παιχνίδια του.

Διότι παιδιά είμαστε κι εμείς ,παιδιά που ήρθαμε να χαρούμε, να απολαύσουμε το παιχνίδι μεταξύ μας και το βράδυ ευχαριστημένοι να κοιμηθούμε αγκαλιά οι ονειρευτές, και να ονειρευτούμε με λαχτάρα την επόμενη μέρα που θα ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ξανά!


Ανδρομάχη Πλαγιαρίδου

Ουρανός και Γαία


Σχετική ραδιοφωνική εκπομπή μας ακούστε εδώ

Προσεχώς βιωματικό εργαστήρι

"Συγχωρώ και συγχωρούμαι " 11/3/23 & 8/4/23 διαβάστε περισσότερα εδώ



Comentarios


Featured Posts
Recent Posts
Archive
Search By Tags
Follow Us
  • Facebook Basic Square
  • Grey Facebook Icon
  • Grey Instagram Icon
Ακολουθήστε μας:
bottom of page